Διαζύγιο και Διαμεσολάβηση.

Όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει, συνήθως τα παιδιά βιώνουν καταστάσεις που έχουν επιπτώσεις στην ψυχολογία τους και τα συναισθήματά τους. 

Αυτά που συνήθως λένε και κάνουν οι σύζυγοι, όταν αποφασίζουν να πάρουν διαζύγιο, επηρεάζουν σε πολλούς τομείς τα παιδιά.

Για παράδειγμα:

Ο γονέας λέει: ξέρεις πόσο σε αγαπώ, έτσι δεν είναι;

Το παιδί σκέφτεται: Το ίδιο έλεγαν και ο ένας στον άλλον και τώρα παίρνουν διαζύγιο. Θα με αφήσουν και μένα;

Ο γονέας λέει: Μπορείς να παίξεις σήμερα περισσότερο και να κοιμηθείς αργότερα. Μην το πεις όμως στην μαμά (ή στον μπαμπά αντίστοιχα) γιατί ξέρεις ότι θα θυμώσει. 

Το παιδί σκέφτεται: Θέλω να αργήσω να πάω για ύπνο, αλλά ξέρω ότι η μαμά (ή ο μπαμπάς αντίστοιχα) θα θύμωνε αν το μάθαινε. Είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσω.

Ο γονέας λέει: Δεν φταις εσύ που χωρίζουμε, αλλά είσαι μικρός/η και δεν μπορώ να σου εξηγήσω τους λόγους.

Το παιδί σκέφτεται: Πως μπορώ να είμαι σίγουρος/η ότι δεν φταίω αφού δεν μου εξηγούν; Μάλλον εγώ φταίω, εάν ήμουν πιο υπάκουος/η δεν θα έπαιρναν διαζύγιο.

Ο γονέας λέει: Θα ήθελα πολύ να σου αγοράσω το παιχνίδι που ζητάς αλλά ο μπαμπάς σου δεν μου δίνει λεφτά.

Το παιδί σκέφτεται: Αν το πω στον μπαμπά θα έχουμε πάλι καβγάδες. Θέλω πολύ όμως το παιχνίδι. Εάν δεν είχαν χωρίσει θα ήμουν χαρούμενος/η γιατί δεν θα είχα τέτοια προβλήματα.

Ο γονέας λέει (όταν το παιδί έχει κάποια αποτυχία ή δυσκολία): Ίδιος/α η μητέρα σου είσαι (ή ο πατέρας σου αντίστοιχα)

Το παιδί σκέφτεται: Πόσο με μπερδεύει αυτό που λέει. Κάποτε καμάρωναν που τους έμοιαζα. Τι πρέπει να κάνω; Πώς να φέρομαι; Θα με αφήσει κι εμένα;

Αυτά φυσικά είναι μόνο μερικά παραδείγματα για το πόσο δύσκολη περίοδος είναι για ένα παιδί που βιώνει το διαζύγιο των γονιών του.

Στο Δικαστήριο

Όταν πρώην σύζυγοι επιλέγουν να διεκδικήσουν τα θέματα που προκύπτουν από το διαζύγιο στην αίθουσα του δικαστηρίου, η διαδικασία συχνά συνοδεύεται από πολυάριθμες διαμάχες και εντάσεις που διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπου είναι αναγκαίο να επικεντρωθούν στη ψυχολογία των παιδιών, οι πρώην σύζυγοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε διαρκείς αντιπαραθέσεις που απορροφούν την ενέργειά τους.

Κατά τη διάρκεια της νομικής διαδικασίας, όταν οι γονείς επικεντρώνονται στην επίλυση των νομικών ζητημάτων, η προσοχή τους απομακρύνεται από τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Αυτή η απόσπαση συχνά οδηγεί σε έντονα αρνητικά συναισθήματα, καθώς ο καθένας από τους πρώην συζύγους βιώνει τον άλλον ως αντίπαλο σε έναν αγώνα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η αδυναμία να επικοινωνούν ανοιχτά και η συχνή έλλειψη συμφωνίας συντελεί στη δημιουργία ενός αρνητικού περιβάλλοντος, επηρεάζοντας την ψυχολογία και την ευημερία τόσο των γονέων όσο και των παιδιών.

Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι οι πρώην σύζυγοι, επικεντρώντας την προσοχή τους σε αντιπαραθέσεις, ενδέχεται να περάσουν δύσκολες στιγμές και να βιώνουν συναισθηματική κόπωση. Η αναζήτηση εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης των διαφορών, όπως η διαμεσολάβηση, μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη εναλλακτική λύση. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει τη συνεργασία και τον σεβασμό των απόψεων του άλλου, προάγοντας έτσι ένα περιβάλλον που ευνοεί τη συναισθηματική ευημερία και την καλύτερη φροντίδα των παιδιών.

Στη Διαμεσολάβηση

Όταν οι πρώην σύζυγοι επιλέγουν τη διαμεσολάβηση ως μέσο επίλυσης των θεμάτων που προκύπτουν από τη λύση του γάμου, προτεραιότητα έχει το συμφέρον των παιδιών τους. Με τη βοήθεια ενός διαπιστευμένου διαμεσολαβητή έχουν την ευκαιρία να διαχειριστούν τα αρνητικά συναισθήματα που τους έχουν κατακλύσει. Συναισθήματα όπως η οργή, η πικρία, η λύπη, ο θυμός. Με τον τρόπο αυτό θα μετατρέψουν το μίσος και τον ανταγωνισμό σε συμφωνία και συνεργασία. Η διαμεσολάβηση δίνει τη δυνατότητα  στους πρώην συζύγους να πάρουν την ευθύνη των επιλογών στα χέρια τους.

Ο διαμεσολαβητής με τις τεχνικές και δεξιότητες στις οποίες έχει εκπαιδευτεί θα βοηθήσει την επικοινωνία των πρώην συζύγων. Ως αποτέλεσμα θα διαπραγματευτούν και θα καταλήξουν σε μία κοινά αποδεκτή και επωφελή συμφωνία. Με σεβασμό στις ανάγκες και το συμφέρον το δικό τους και των παιδιών τους να οδηγηθούν σε λύσεις βιώσιμες. Οι λύσεις αυτές θα έχουν διάρκεια και θα είναι επιλογή δική τους και όχι ενός δικαστή.